21-24.08.2014
***
Zgubiłam się
Rozsypałam
niczym korale ze sznurka
To światło...
zbyt wcześnie zgasło
Rozpalić ten płomień
już nikt nie potrafi
Chmur na niebie
stanowczo zbyt wiele
Wiatr mąci
ciszę z serca
Łzy nie mają siły
a dusza pragnie spokoju
już nikt nie potrafi
Chmur na niebie
stanowczo zbyt wiele
Wiatr mąci
ciszę z serca
Łzy nie mają siły
a dusza pragnie spokoju
6 komentarzy:
Karolino ułożyłaś ten wiesz?! Jest piękny- ściskam i utulam!
Tak, dziękuję.
piękny wiersz
Piękny :)
Piękny , piękny , pozdrawiam Dusia
Przepiękny, cudownie to ujęłaś
Prześlij komentarz